De verkeerde deur

Vanmorgen weer eens vroeg op pad, kwart over 6 naar buiten de de Jacobsweg weer opzoeken. Sylwia was op hetzelfde moment gaan wandelen maar omdat haar albergue wat verder op de route zat liep ik haar achterop.  Was een mooie afwisselende route met een paar pittige klimmetjes maar het uitzicht is prachtig. Onderweg werd ik aangesproken in het Nederlands, Karin uit Amersfoort zag de Nederlandse vlag op m’n rugzak. We hebben een stuk opgelopen tot dat ik in de plaats aankwam waar ik de nacht door ga brengen. Gewoon lekker om weer even Nederlands te kunnen praten. 2 dagen geleden hadden we Miguel uit Columbia ontmoet, Spaans sprekend en een enorme kennis van de Caminio. Buiten z’n kennis ook ontzettend gezellig en hij noemt Sylvia alles behalve haar eigen naam. Wat hij het meest gebruikt is Julia. We waren bij een kerk met een bijzonder verhaal en ontmoeten daar iemand uit de Ukraine die al 10 jaar in Polen woonde. Sylwia kon dus haar moedertaal ook weer even gebruiken. Toen we naar haar naam vroegen bleek die dus Julia te zijn, over toeval gesproken.  We hebben er erg om gelachen. Maar nu het verhaal van de kerk in Villafranca del Bierzo:  het is dit jaar een z.g. Heilige jaar voor de Camino dit houd in dat er bepaalde deuren van de kathedraal geopend worden en dat als je daar als pelgrim doorheen gaat al je zonden in één keer worden vergeven (en dat hoor ik nu pas, maar gelukkig heb ik nog een hele week). In Villafranca staat de enige kerk in Spanje met dezelfde rechten. Als je als pelgrim vanwege gezondheid niet Santiago kunt halen zal men in deze kerk de speciale deuren voor je openen en zijn al je zonden vergeven. Het is maar dat je het weet. In de albergue zitten nog 3 Nederlanders maar die zijn al even onderweg, helemaal vanaf hun woonplaats in Friesland en Brabant komen lopen, petje af hoor.