Van de regen in de Druk

Opstaan met een zere rug dat is wel een dingetje, denk dat ik al met al een uur bezig ben geweest voordat ik klaar was om te beginnen. Het eerste uur wandelen is ook geen pretje maar dan begint het lichaam zich te herstellen.  In het donker, omhoog het bos in en als je denk dat je het dan gehad heb valt je hoofdlamp ook nog eens uit. Moet hem wel opladen natuurlijk. Maar gelukkig liepen er wat meer mensen dus dat lukte ook weer. Maar wat een drukte op deze route, grote groepen, muziek - hele schoolklassen tegelijk. Gewoon accepteren het is hun Camino ook en 100 km is ook niet niks. Na de eerste koffie stop begon het te regenen, dat was lang geleden, regencape om en lekker wandelen, schoenen ook meteen weer schoon. Als je zo wandelt voel je weinig meer van je rug maar helemaal goed is het niet natuurlijk. Het thuisfront onder leiding van Karin had opgezocht waar het medisch centrum in de buurt was en via de koppeling IPhone - IPad werd ik er keurig naar toe geleid.  Door 3 vrouw sterk werd ik onderzocht en kreeg ik nieuwe medicijnen, begrijp het wel zo zien ze ze natuurlijk niet elke dag. Kreeg ook het advies om m’n rugzak voorruit te sturen, iets wat ik met tegenzin ga doen. De beloofde privé kamer in de albergue bleek toch er  niet te zijn maar gelukkig was er wel een los bed in de zaal en die heb heb ik toen gekregen. Vanavond gezellig met Sylwia,  Lisa en Greg doorgebracht met een etentje, geen pelgrimsmenu, iets duurder maar zelden zo’n malse entrecote gehad.  Morgen weer een 27 op het programma, Santiago komt steeds dichterbij.