Een interview onderweg

De dag hiervoor nog een leuke verassing, Sylwia stond buiten de auberge, she came to say hi - we zitten dus weer op het zelfde punt op de route. Ze had die dag een emotioneel moment gehad in een kerk waar ze een kaarsje op stak voor haar vader en wilde vandaag graag alleen lopen. We gaan beide naar de zelfde plaats en hebben daar afgesproken. Ook dat is de Camino, even tijd voor jezelf en iedereen begrijpt dat. Was vroeg gestart, was om 2 uur wakker, om 3 uur wakker, om 4 uur wakker dus om 5 uur dacht ik het wordt wel wat: ik ga op pad. In het pikkedonker maar met m’n hoofdlamp was het prima te doen. Eerste stuk had een stijging  van 12% en er leek wel geen einde aan te komen. Denk dat ik wel een uur gewandeld heb voordat ik op de top was. En toen weer naar beneden. Het valt me op dat de natuur groener wordt.  Op de eerste 10 km geen plek waar ik koffie en iets te eten kon krijgen, dat kwam pas op 15 km.  Ik eet niets 's morgens voor dat ik vertrek maar heb daar geen last van. Heb ook genoeg om te verbranden. Liep redelijk alleen maar zag ver voor me iemand wandelen: dat lijkt Jo wel dacht ik. Ben haar al vaak tegen gekomen en Jo is Spaans van geboorte en spreekt de taal vloeiend, dat is al meerdere keren erg handig geweest in de groep. Ik was juist het was Jo en we hebben al pratend verder gewandeld. Toen het op het punt kwam waarom ik de Camino loop en ik vertelde dat dat onder meer voor Ingrid is vroeg ze of ik opnieuw wilde beginnen te vertellen en of ze het gesprek op mocht nemen en gebruiken voor een boek waar ze mee bezig is. Ja dat mag want een naam kan niet genoeg genoemd worden om ze voort te laten leven.  Ik heb het over de dood van Ingrid en Alex gehad, speciaal om dat de beide sterfdagen tijden mijn Camino vallen. Al pratend kwamen we in Frómasita aan. Mijn eindstop, Jo ging nog wat verder omdat ze iets voor lag ten opzicht van mijn schema en er pas 15 km op had zitten die dag, ik al 27 en dat is voldoende. Was wel veel te vroeg bij de auberge maar het was mooi weer en er kwamen steeds meer wandelaars binnen dus werd het best gezellig daar buiten. Vaste ritueel bij binnenkomst: douchen, wassen en even liggen. 's Middags een biertje of 2 en aansluitend een pelgrimsdinner. De dag was weer goed. Een dag met een lach en een traan.