Op één been kun je niet staan

Een Hollands gezegde: op één been kun je niet staan. Vaak wordt dat gezegd als excuus voor een tweede biertje. (alsof je daar een excuus voor nodig hebt).  Maar je kunt er wel een Camino op lopen. Vandaag kwam ik een geweldig positief stel tegen uit Wales. Bij Carolyn is haar been vanaf net onder de knie geamputeerd maar ze loopt, elke dag rond de 16 km. Duurt iets langer maar ze komen er uiteindelijk toch en daar gaat het om. Ze is, geheel tegen haar zin, een beetje een beroemdheid op de Camino. Mensen praten over haar en nemen (stiekem) foto’s. Met name  dat laatste vind ze wat vervelend - vraag het gewoon, dat mag altijd. Ik heb er 26 gelopen vandaag en zit in een dorpje waar niet al te veel te beleven is. Maar er is een goed restaurant, van middag al een biertje daar gedronken  en een kleine maaltijd gehad: Cubaanse rijst met tomatensaus en gebakken eieren. Ga er vanavond zeker weer heen. Niet alleen het eten is lekker maar het wordt ook nog geserveerd met een glimlach. Net een gezellig pelgrimsdinner achter de rug, voor-hoof-nagerecht en een glas wijn voor 11 euro en nog een gezellige tafeldame uit Arizona ook,  kan beroerder. Ik loop wat voor op het schema dus morgen en overmorgen een wat kortere route. Heb voor morgen een hotelkamer geboekt - dan kan ik die luxe ook weer eens meemaken, eigen douche en een ontbijtje. Zag al dat ze een hele verzameling Belgische bieren hadden daar verheug ik me al op.